Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άρχισε να είσαι τώρα αυτό που θα γίνεις μετά*



«Ολοκληρωμένος άνθρωπος: ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι όλο και περισσότερο οι δυνατότητές του». Carl Rogers

Ευθύνη, βούληση, επιθυμία, απόφαση. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα για να ξεκινήσει κάποιος το ταξίδι της ψυχοθεραπείας. Είστε έτοιμοι να πάρετε την ευθύνη του εαυτού σας; Να πάψετε να πιστεύετε πως τα προβλήματα προέρχονται μόνο από παράγοντες έξω από εσάς;

Μέσω της θεραπευτικής διαδικασίας μπορούμε να ανακαλύψουμε ποιά είναι η συμβολή μας στη δημιουργία καταστάσεων που δυσκολεύουν τη ζωή μας. Η ανάληψη ευθύνης για κάθε αυτοπαγίδευση και η κατανόηση της κατάστασης είναι εχέγγυο για την ελευθερία μας.

Η απόφαση για το ξεκίνημα ψυχοθεραπείας είναι δύσκολη. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε πως και η επιλογή να πορευόμαστε με τις δυσκολίες μας είναι και αυτή μια απόφαση. Αν αυτό που ζητάμε από τον εαυτό μας είναι η πραγμάτωση των δυνατοτήτων μας, η ολοκλήρωση και η ψυχική ωρίμανση, τότε η θεραπευτική διαδικασία βοηθάει σημαντικά. Καθώς η σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου διαμορφώνεται και εξελίσσεται, ο θεραπευτής είναι σε θέση να εξερευνήσει και να κατανοήσει τί συμβαίνει στις σχέσεις του θεραπευόμενου με τους άλλους ανθρώπους. Φωτίζονται όλες οι διαστάσεις της ζωής του και αποκτά ενσυναίσθηση για τις διαδικασίες που συμβάλλουν στις προβληματικές καταστάσεις που βιώνει. Μέσω της ανατροφοδότησης του θεραπευτή μαθαίνει να αξιολογεί την επίδραση της συμπεριφοράς του, ώστε να μπορεί να την αναδιαμορφώνει, όπου χρειάζεται.

 Σε πολλές περιπτώσεις η αλλαγή είναι σημαντική, γιατί όταν θα κοιτάξουμε μετά από χρόνια την πορεία της ζωής μας είναι προτιμότερο να είμαστε ικανοποιημένοι με την προσπάθειά μας, παρά να μετανιώνουμε για τα κακώς κείμενα.
*William James, Αμερικανός Φιλόσοφος

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Βιογραφικό Σημείωμα

Είμαι απόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Σπουδών και κάτοχος Άδειας Άσκησης Επαγγέλματος Ψυχολόγου (αριθμ. Πρωτ. 4883/18-09-2009). Είμαι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Κλινική Ψυχολογία του Leiden University στην Ολλανδία. Η ειδίκευσή μου στην ψυχοθεραπεία έγινε στο Ινστιτούτο Γνωσιακής Αναλυτικής Θεραπείας, με βάση το Γνωσιακό Αναλυτικό Μοντέλο και τον Διαλεκτικό Εαυτό.  Παρακολούθησα το μετεκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα «Κλινική Ψυχοπαθολογία» του Ε.Π.Ι.Ψ.Υ και της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών – Αιγινητείου Νοσοκομείου. Καθώς και το ε τήσιο μετεκπαιδευτικό σεμινάριο "Έγκαιρη Παρέμβαση στην Ψύχωση" του ίδιου φορέα. Συνεχίζω να παρακολουθώ τις επιστημονικές εξελίξεις στην ψυχολογία σε συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια. Εργάστηκα για 8 χρόνια στην Εταιρία Προαγωγής Ψυχοκοινωνικής Υγείας Παιδιών και Ενηλίκων «Ίρις» (Ψυχαργώς Β’ Φάση) και στην ΜΚΟ "Κλίμακα" . Κύρια απασχόλησή μου ήταν η εκμάθηση κοινωνικών

Ζώντας στα όρια: Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας

Άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας περιγράφουν τον ψυχισμό τους σαν μια διαρκή ταλάντευση από το απόλυτο κενό στην έκρηξη συναισθημάτων και σκέψεων. Ζουν στα όρια, ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη ψύχωση. Όλα βιώνονται στον υπέρτατο βαθμό, δεν υπάρχουν ήπιες καταστάσεις και διαρκώς εναλλάσσονται. Η αστάθεια διατρέχει όλες τις πτυχές της ζωής τους: τη συμπεριφορά τους, την εικόνα του εαυτού τους, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, τα συναισθήματά τους. Γι’ αυτό και δεν έχουν μια συγκροτημένη αίσθηση εαυτού, μετατοπίζονται διαρκώς, νιώθοντας πως δεν έχουν ταυτότητα και καθορίζονται από τις διαθέσεις του άλλου. Ο ετεροκαθορισμός τους αποτελεί γι’ αυτούς τεράστιο βάρος. Έχουν ανάγκη να γαντζωθούν από τον άλλο για να νιώσουν ότι υπάρχουν, καταλήγοντας να τον εξιδανικεύουν ώστε να συνεχίσουν να βρίσκουν λόγο να είναι εξαρτητικοί μαζί του. Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι αυτός που πυροδοτεί ένα φαύλο κύκλο εξιδανίκευσης- υποτίμησης. Η οποιαδήποτε αντίδραση με αρνητικό πρό

Η επαφή με το συναίσθημα στην ψυχοθεραπεία

-Θυμάμαι πως με τους γονείς μου δεν είχαμε ιδιαίτερη επαφή. Ο καθένας ήταν αποκομμένος στο χώρο του. - Πώς αισθάνεσαι για αυτό; -Ήταν πολύ απασχολημένοι με διάφορες υποχρεώσεις. Ο πατέρας μου δούλευε πολλές ώρες, η μητέρα μου είχε να αναθρέψει εμένα και την αδελφή μου. Τους καταλαβαίνω. Το παραπάνω ερώτημα («πώς αισθάνεσαι») μοιάζει τόσο απλό και όμως η απάντηση του μας φέρνει αντιμέτωπους με πολλά ελλείμματα και οδυνηρές πραγματικότητες. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι θεραπευόμενοι δυσκολεύονται να περιγράψουν το συναίσθημά τους. Αποφεύγουν ασυνείδητα την άμεση επαφή με την εσωτερική τους εμπειρία, περνώντας αυτομάτως στο κομμάτι της λογικής επεξεργασίας. Στην παραπάνω απάντηση, ο θεραπευόμενος επεξηγεί τους λόγους της απόστασης με τους δικούς του, τους δικαιολογεί, αλλά δεν περιγράφει πώς αισθάνεται. Αυτή η απάντηση συγκαλύπτει, συγκρατεί. Κρύβει οδύνη για το χρόνο που διήνυσε μόνος του. Θυμό για το χώρο που δεν του έδωσαν ώστε να μοιραστεί μαζί τους τις επιθυμίες του, τ