Η εμπειρία του ατόμου που πάσχει από κρίσεις πανικού είναι, αναμφισβήτητα,
πολύ δύσκολη. Πολλές φορές βιώνεται σαν ένα τσουνάμι που παρασύρει τα
πάντα στο πέρασμά του, αφήνοντας τον πάσχοντα ανήμπορο να αντιδράσει και να έχει κάποιον
έλεγχο της κατάστασης. Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε το βάρος εκείνων που
συντροφεύουν ένα άτομο με κρίσεις πανικού.
Παρακολουθείτε το σύντροφό σας να ταλαιπωρείται, να δείχνει διαρκώς φοβισμένος
για μια επικείμενη κρίση, να αποσύρεται από πολλές δραστηριότητες και
υποχρεώσεις. Αναρωτιέστε πώς μπορείτε να βοηθήσετε χωρίς να γίνετε βάρος. Κάποιες
φορές νιώθετε συμπόνια, άλλες απογοήτευση για την έλλειψη προόδου ή για την
άρνησή του να δεχτεί βοήθεια, ματαίωση για την αδυναμία σας να τον βοηθήσετε, θυμό
εξαιτίας συμπεριφορών που δεν καταννοείτε και που περιορίζουν την
καθημερινότητά σας, ενοχές για το θυμό σας, άγχος και φόβο για το τί θα
ακολουθήσει. Μπορεί να νιώθετε ψυχικά εξουθενωμένοι γιατί επωμίζεστε τα βάρη
του σπιτιού (τα έξοδα, τη φροντίδα των παιδιών, το νοικοκυριό). Θλιμμένοι
εξαιτίας της απομόνωσής σας από κοινωνικές συναναστροφές.
Παρά τις δυσκολίες στη συσχέτιση και
την επικοινωνία με το σύντροφό σας, υπάρχουν τρόποι για βελτίωση των μεταξύ σας
σχέσεων. Πρέπει να βρείτε τη χρυσή τομή ανάμεσα στο πότε να είστε
υπομονετικοί και πότε να γίνεστε πιο παρεμβατικοί. Όταν ο σύντροφός σας
είναι υπό κρίση, δεν μπορείτε να τον πιέσετε, ούτε να τον βγάλετε με το ζόρι
από το σπίτι ή να τον πείσετε να μείνετε στο μέρος που δεν αντέχει. Όταν θα
είναι πιο ήρεμος όμως, μπορείτε να του ζητήσετε να μοιραστεί μαζί σας τους
φόβους του. Αν ο ίδιος δεν ψάχνει για βοήθεια, επικοινώνηστε την ανησυχία σας. Τον
βοηθάτε πραγματικά όταν τον ωθείτε να έρθει αντιμέτωπος με τα προβλήματά του.
Ενημερωθείτε. Σίγουρα είναι
δύσκολο να καταννοήσετε το βίωμά του αν δεν έχετε ζήσει κάτι αντίστοιχο, αλλά είστε
ένα βήμα πιο κοντά στο να έχετε μια πιο καθαρή ματιά για το τί περνάει ο σύντροφός
σας. Πολλές φορές δεν είναι εύκολο ούτε για τον ίδιο να εξηγήσει πώς νιώθει και
να το επικοινωνήσει. Με τη σωστή ενημέρωση θα μπορέσετε να θέσετε το ζήτημα στη
σωστή βάση, θα κατανοήσετε τη σοβαρότητά του και θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι
μια πραγματική συνθήκη και όχι κάτι που επινοεί ο σύντροφός σας.
Μην αποφεύγετε τη συζήτηση επειδή
μπορεί να νιώθετε άβολα ή να μην ξέρετε πώς να ανταποκριθείτε. Είναι κάτι που
τον απασχολεί οπότε έχει ανάγκη να το μοιραστεί, χωρίς να φοβάται να μιλήσει. Χρειάζεται
να νιώσετε έτοιμοι και διαθέσιμοι ώστε ο σύντροφός σας να μπορεί να απευθυνθεί
σε εσάς.
Μην προσπαθήσετε να το λύσετε μόνοι σας (χωρίς θεραπευτική βοήθεια). Δε λύνεται απλά με τη συζήτηση, ή με το να είστε μονίμως
διαθέσιμοι για εκείνον. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τον κάνετε να νιώσει
ντροπή ή ενοχή, να προσπαθήσει να βρει τρόπους να δείχνει καλά αποφεύγοντας
καταστάσεις και κρύβοντας σας γεγονότα ή τέλος, να κουραστείτε και εσείς οι
ίδιοι.
Μη γίνεστε επικριτικοί με τις θεραπείες που επιλέγει. Μην αφήσετε τις προσωπικές σας πεποιθήσεις να τον
απομακρύνουν από το να δεχτεί επαγγελματική βοήθεια. Μπορεί να διαφωνείτε με το
να παίρνει φαρμακευτική αγωγή ή να συζητάει τα προσωπικά του με άλλους σε μια θεραπευτική
ομάδα, αλλά αφήστε τον να βρει το δρόμο του και τί του ταιριάζει. Μη δυσανασχετείτε
αν τα αποτελέσματα της θεραπείας δεν είναι άμεσα. Χρειάζεται χρόνος και ο
καθένας έχει διαφορετική ανταπόκριση.
Μη θεωρήσετε ότι γίνεται χειριστικός. Μπορεί τη μία μέρα να ανταπεξέρχεται στην έξοδό σας και
την επόμενη να φοβάται να βγει από το σπίτι. Θυμώνετε με την παράλογη συμπεριφορά
του. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι παράλογος είναι ο φόβος του και αφορά
το φόβο επικείμενης κρίσης, όχι το ερέθισμα που του προκαλεί τις κρίσεις. Μην
ψάχνετε για ενόχους. Κανείς δεν επιλέγει συνειδητά να αισθάνεται φόβο.
Μην θεωρήσετε ότι είναι αδύναμος. Δεν είναι εύκολο να ζει σε έναν κόσμο γεμάτο απειλές, δίνοντας
τη δική του μάχη με τις φοβίες του. Ενθαρρύνετέ τον σχολιάζοντας τη γενναιότητά
του ακόμα και όταν κάνει μικρά βήματα. Είναι σημαντικό να ενισχύετε την υγιή
συμπεριφορά του, να τον στηρίζετε στην προσπάθειά του, έστω και αν έχει κάνει
ένα πολύ μικρό-για σας- βήμα, και να μην εστιάζετε στους φόβους, την αποφυγή
του, την ανημπόρια του.
Χρειάζεται ισορροπία στη φροντίδα που δίνετε στον εαυτό σας και στο
σύντροφό σας.
Μη γίνεστε υπερπροστατευτικοί
Δε βοηθάτε αλλά τον ενθαρρύνετε να αποφεύγει γεγονότα και αγχογόνες
καταστάσεις, μένοντας προσκολλημένος σε εσάς. Έτσι ναι μεν έχετε και οι δύο
οφέλη, αλλά διαιωνίζετε μια προβληματική κατάσταση, με λάθους τρόπους
συσχέτισης. Ο σύντροφός σας ασυνείδητα απολαμβάνει να λαμβάνει φροντίδα από
εσάς παραμένοντας «άρρωστος» αλλά είναι παράλληλα και εξαρτημένος από εσάς.
Εσείς αποκτάτε υπόσταση και ισχύ μέσω του ρόλου του φροντιστή αλλά ξεχνάτε να
φροντίσετε τον εαυτό σας. Αντί να γίνεστε υπερπροστατευτικοί, να είστε υποστηρικτικοί.
Πιστέψτε στην ικανότητα του να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του. Δώστε του την
ευκαιρία να νιώσει ανεξάρτητος και αυτάρκης.
Φρόντιστε τον εαυτό σας
Μπορεί να θεωρείτε βοηθητικό να αφοσιωθείτε στις ανάγκες του συντρόφου σας,
όμως δεν είναι εγωιστικό να δώσετε έμφαση στις δικές σας ανάγκες, αναπτύσσοντας
έναν υγιή εγωισμό- όχι ναρκισσισμό- προς τον άλλο. Για να μειώσετε το ψυχικό σας
βάρος οφείλετε να βάλετε όρια στη διαθεσιμότητά σας, να πάρετε χρόνο για τις δικές σας ανάγκες. Βάζοντας
όρια ξεκαθαρίζετε ότι είστε εκεί για τον άλλο αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να
αγνοείτε τις ανάγκες σας. Έτσι μπορείτε να είστε εκεί για να βοηθήσετε
πραγματικά το σύντροφό σας, χωρίς υποβόσκοντα συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού ή
χωρίς την αίσθηση ότι σας έχει ρουφήξει όλη την ενέργεια. Γίνεστε υποστηρικτικοί
με το να έχετε χόμπυ, κοινωνικές δραστηριότητες, με το να προσέχετε τον εαυτό
σας, τη διατροφή σας, με το να απευθυνθείτε σε μια θεραπευτική ομάδα με άτομα
με αντίστοιχη εμπειρία. Αλλιώς επαναλαμβάνετε προβληματικούς τρόπους συσχέτισης
του παρελθόντος σας, όπου μάθατε ότι για να λάβετε αγάπη πρέπει να αποδείξετε
ότι την αξίζετε ή ότι οι ανάγκες του άλλου υπερτερούν, εις βάρος των δικών σας
αναγκών.